Wat een bijzondere kerel. Altijd bezig, voor anderen. Rustig en goed kunnen luisteren. Wat was je gereedschap belangrijk voor je. Metselen was je vak maar je ging steeds meer timmeren. Eigenlijk kon je alles.
Je was geen prater en toch was het nooit stil tussen ons. We hebben overal over gepraat. Wat was je geliefd bij velen. Toeren op je Harley deed je graag, het gevoel van vrijheid. Ontbijten deed je rustig alleen, dan kon je nog even op je mobiele en een lunchpakketje maken.
Naar de polder was altijd lekker, zeker als je jongens met je mee gingen. Samen lekker rijden met muziek aan. Wat word je gemist, veel te vroeg. Je wordt gemist door iedereen. Eindelijk thuis....
Lees het volledige verhaal
